Ik heb twee diploma’s. Eerst volgde ik communicatiestudies aan de universiteit, maar ik heb altijd meer affiniteit gehad met een meer toegepaste, visuele vorm van communicatie. Aan het einde van mijn licentiaat aan de UCL besloot ik dan ook om verder te studeren aan de ERG (école de recherche graphique) in Brussel. Daarna heb ik een jaar in een cultureel centrum gewerkt. De ervaring op zich was heel interessant, maar ik besefte ook dat het niets voor mij was om in een onderneming te werken. Bovendien vroeg ik me al snel af wat voor zin het allemaal had. Er waren momenten dat ik op het werk aanwezig moest zijn, maar dat ik niets te doen had en dus maar wat zat te wachten. Dat was heel frustrerend. Toen al organiseerde ik activiteiten met mijn levenspartner Corinne. Dat bracht niet veel geld op, maar het was vooral bedoeld om een persoonlijke manier van werken te ontwikkelen en uitwisselingen te creëren op artistiek vlak. Die ervaring en mijn werk lagen mijlenver uit elkaar. Dus dacht ik bij mezelf dat ik zou proberen als freelancer te werken.

Ja, klopt. De formule die Smart voorstelde, leek voor mij evident. Ik moest me immers niet vestigen als zelfstandige en het bracht ook minder risico’s met zich mee. Ik begon te werken als grafisch ontwerper, webdeveloper en illustrator. Dat heb ik lang alleen gedaan. Later hebben we dan een kunstenaarscollectief rond serigrafie opgericht en opnieuw bleek Smart de evidente oplossing aangezien we de tools al kenden. Na verloop van tijd en enkele ontmoetingen later heb ik bij Smart verschillende activiteiten ontwikkeld, zowel alleen als met anderen. Vandaag werken we voor de culturele sector, maar ook voor allerhande ondernemingen, gaande van startende zelfstandigen tot grote multinationals.

Toen mijn projecten groter werden, heb ik met het idee gespeeld om zelfstandige te worden of zelf een vennootschap op te richten. Maar Corinne is ook zelfstandig en we wilden niet allebei hetzelfde statuut hebben. Bovendien vind ik het comfortabel om met Smart te werken. Eerst en vooral op menselijk vlak, want hier in Charleroi zit een supergoed team dat echt innovatief is, echt luistert en onze activiteiten goed kent. We worden dus volgens het boekje begeleid en we zijn niet alleen. En dan is er nog de meer filosofische kant. Want ook al is de coöperatie niet perfect, toch voel ik me beter in een model dat je toelaat om samen te groeien en waar nagedacht wordt over de manier waarop we ondernemen. Zo fatsoenlijk kan je als ondernemer maar zijn. En dat is echt een van de redenen waarom ik er nog altijd ben.

Soms is er wel eens een strubbeling die het gevolg is van het verenigingsmodel, omdat het niet altijd overeenstemt met onze behoeften. Er hangt nog een mythe rond wat het is om kunstenaar te zijn en er heersen soms nog clichés over wie lid is bij Smart. Maar we zijn heel goed georganiseerd, soms zijn we zelfs veeleisender dan onze klanten zelf. We besteden veel tijd aan details en slecht geplaatste spaties in boeken bijvoorbeeld. En we willen dat ook zo doen in het beheer van onze onderneming. De naam Smart mag ons niet tegenhouden om serieus genomen te worden of mag ons niet verhinderen in onze zakenrelaties. Al is dat nochtans een moeilijkheid waarmee anderen met een grote activiteit binnen Smart soms geconfronteerd worden.

We discussiëren veel, meer bepaald om te zien hoe we ervoor kunnen zorgen dat het merk ‘Smart’ even veelzeggend is in de relaties met onze klanten als wanneer we bij Belfius of ING zouden werken. Daarnaast hebben we een soort LinkedIn van Smart bedacht of een soort van ‘tweedehands’ platform om onderling ongebruikt materiaal te kunnen uitwisselen. Of nog om groepsaankopen te kunnen doen voor softwarelicenties bijvoorbeeld.

Ik zou niet zeggen dat het gebreken of gemiste kansen zijn, want dat zou betekenen dat het een mislukking is. Het zijn eerder mogelijkheden die nog niet in de praktijk werden omgezet.