Vandaag bestaat mijn werk uit de ontwikkeling van het merk Art Maker, een fabriek van verlichting in hout. Ik ben bijna enkel nog beheerder, want ik heb geen tijd meer om verlichting te fabriceren of te plaatsen en te communiceren rond het merk. Dat deed ik in het begin. Ik deed alles van A tot Z, maar door de professionalisering van het merk heb ik moeten leren om mijn werk te delegeren. Wat geen sinecure is voor een kunstenaar. Eens je de juiste mensen vindt, wordt het natuurlijk gemakkelijker. Vandaag heb ik een overkoepelende functie, ook al blijf ik actief op zoek gaan naar nieuwigheden. Ik zet mij ook in om op zoek te gaan naar nieuwe klanten, maar op het vlak van de productie heb ik mijn kennis overgedragen aan anderen!

In het begin was Art Maker verbonden met de beweging van de ‘makers’1, met het FabLab. Dit fenomeen kwam uitvoerig aan bod in de media. Ik had vooral belangstelling voor 3D-printers. Als graficus en infografist was het voor mij een revolutie om mijn ontwerpen uit de computer te laten komen. Dat is momenteel helemaal niet meer terug te vinden in de creaties van Art Maker, maar dat was de start. Ik wou mij vanaf het begin al niet beperken tot 3D-prints. Art Maker kon uitgebreid worden tot alle domeinen. Ik was alleen, en in mijn vrijheid om te creëren heb ik mij toegelegd op verlichting. Beetje bij beetje heb ik naam gemaakt en is de werkbelasting toegenomen. Op dat moment moest ik beginnen te delegeren.

Inderdaad. Ik heb een verleden als infografist. Daarna heb ik mij toegelegd op websites. Ik was commercieel afgevaardigde voor een van de grootste multinationals in de audiovisuele sector, ik heb gewerkt voor een verzekeringsmaatschappij… Maar ondanks al het prestige dat dit type van werk kan hebben, stelde de kant van ‘de grote onderneming met de grote baas aan de top’ mij altijd teleur. Ik heb mij nooit echt kunnen vinden in een systeem waarin men mij zei om niet te veel hooi op mijn vork te nemen. Al die jaren had ik de indruk de droom van die grote ondernemingen te beleven, maar niet de mijne. Ik ben iemand die initiatieven moet kunnen nemen. Uiteindelijk had ik er genoeg van en heb ik alles overboord gegooid.

Neen, op dat moment was ik geïnteresseerd in alles wat te maken had met decoratie en design. Maar dat was eerder een hobby. Ik zag dit nog niet als een toekomstig beroep. Pas toen ik alles achtergelaten had en niet veel meer had om te leven, heb ik beslist om van mijn passie mijn beroep te maken. Maar in het begin ging het moeizaam. Ik ging met kleine stapjes vooruit, met de middelen die ik had.

Mocht ik alleen willen zijn, veel geld willen verdienen, mijn vennootschap willen oprichten, meerwaarde willen creëren en op het einde van het jaar de dividenden willen opstrijken, dan zou ik in een model zitten waarbij ik alles naar mij alleen zou toetrekken. Mijn grootste voldoening, is dat ik sinds meerdere jaren twee personen heb die met mij samenwerken via Smartcontracten! Ik blokkeer hen niet. Ik besef welke zekerheid een job met een contract van onbepaalde duur biedt, voor de werkgever én de werknemer. Maar een contract van onbepaalde duur kan mensen ziek maken, omdat deze zekerheid hen kan verstikken. Ze zijn bang om deze zekerheid vaarwel te zeggen, zelfs als hun job hen niet meer bevalt. Ze zitten geblokkeerd in een systeem. En dat heb ik willen vermijden. En dat is ook wat ik voorstel aan de mensen met wie ik werk. We zijn gebonden aan de maand of aan de week, maar ze zitten niet ‘vast’. Ik zit zelf in die situatie. Als ik op een dag zin heb om te vertrekken, dan kan ik dat doen. Ik denk dat elke mens die weet dat hij een uitgangsdeur heeft, gerustgesteld is. Omdat hij weet dat die deur er is, dat hij ze kan openen enkel als hij dat wil. Als alles gesloten is, voelt men zich gewoon geblokkeerd en heeft men zin om weg te kunnen.

Om het in beeldtaal te zeggen: als bedrijven een doos zijn, moet Smart beschouwd worden als een doos waarvan de ramen openstaan. Er zijn bedrijfsregels, maar met de vrijheid om verder te kijken. En dit systeem ligt mij, zowel professioneel als menselijk. Maar ik kan mij perfect inbeelden dat dit systeem bepaalde mensen die een meer hiërarchisch kader nodig hebben, kan afschrikken.

Het is niet mijn bedoeling om mezelf op de voorgrond te plaatsen. Mijn naam verschijnt soms in een artikel of een interview, maar volgens mij is het merk sterker dan mijn naam. Als mijn werk later overgenomen wordt door mijn zonen of door iemand anders, dan zal de naam van het merk overgenomen moeten worden, niet mijn familienaam… Bovendien werken we met meerderen voor Art Maker. Ook al komt het idee van mij, toch vind ik dat mijn naam eraan geven niet representatief zou zijn voor het merk.

Het project is relatief recent. Onze Facebook-pagina dateert van 2013. De dag waarop ik tegen mezelf zei dat ik moest volharden, is de dag waarop ik mijn eerste verlichting heb verkocht op het internet. Ik heb ingezien dat als mensen die mij niet kenden mijn creaties kochten, Art Maker potentieel had. Mijn eerste klanten heb ik dus gevonden op het internet.

Ik ken mijn klanten steeds beter. Maar via e-commerce spreekt het voor zich dat het klantenbestand zich zal diversifiëren. Momenteel speel ik met het idee om de verlichting uit de winkels te halen om zelf te bepalen wat ik verkoop en hoe ik het verkoop, om het imago te sturen dat ik verkoop. Ik aanvaard niet meer dat mijn creaties verkocht worden op gelijke voet met meubels die op geen enkele manier de waarden naleven die ik integreer in mijn werk.

Ik wil dat aspect van de ambachtsman behouden, maar dat betekent niet dat ik mij niet wil ontwikkelen als klassieke ondernemer. Zij het met enkele verschillen… Het is geen verlangen van mij om constant meer te reproduceren en uiteindelijk een fabriek te openen. Ik wil het aspect van de menselijke schaal van de ambachtsman vrijwaren, en tegelijkertijd de pet opzetten van de ondernemer die deze visie verdedigt. Al onze verlichting wordt manueel bewerkt, en volgens mij is dit wat onze klanten nu willen. Het is niet mijn bedoeling meer te produceren om meer te verdienen, maar minder te bouwen om beter te bouwen! We werken zonder voorraad en elk product wordt met de hand vervaardigd.

Voelde je je begeleid?

Ik ben wie ik ben, en ik heb mij dus nooit echt laten begeleiden. Ik wist dat de mogelijkheid bestond, maar ik heb er nooit echt een beroep op gedaan. Maar dat heeft mij niet verhinderd om veel langs te komen of vaak te telefoneren. Sommige personen moeten ondersteund worden, dat is bij mij niet het geval. Men moet de mensen ook opnieuw leren om geduldig te zijn, om geen stappen over te slaan. Zelfs als men een investering wil doen of een lening wil aangaan, is het advies van Smart kostbaar. Smart bekijkt alles van een zekere afstand, wat de werknemer niet altijd kan.

Wat betekent coöperatie voor jou?

Niet egoïstisch zijn, deel uitmaken van een groep. Je project doen evolueren en daarvan profiteren om ook het project van anderen te doen evolueren.

Hoe voel je je als vennoot van Smart?

Gerust! Vrij om alleen verder te evolueren

Hoelang gebruik je de diensten van Smart al?

De eerste keer dat ik via Smart werkte, was voor een vriend die infografist is. Ik heb enkele contracten gedaan voor hem, en na enkele gesprekken heeft hij mij in de richting van Smart geduwd voor de ontwikkeling van mijn eigen activiteit.

____________________________________

1 De maker-cultuur (van het Engelse werkwoord ‘to make’) is een hedendaagse cultuur (of subcultuur) die een tak vormt van de ‘Do it yourself’-cultuur gericht op de technologie. (bron: https://fr.wikipedia.org/wiki/Culture_maker)