In eerste instantie moet ik de behoeften van mijn klanten bepalen, om daarna een overheidsfinancieringsdossier voor hen te openen. Daarvoor moet je thuis zijn in de procedures en de rompslomp van de nationale en Europese financiering. Vervolgens begeleid ik de ondernemingen bij hun zoektocht naar financiering. Europese dossiers vereisen een grote technische beheersing. Niet elk type onderneming kan zomaar toegang krijgen tot dat type financiering, bijvoorbeeld. Het systeem dat Europa heeft ontwikkeld, is verre van eenvoudig, wat nog maar eens in ons beroep wordt weerspiegeld (bedankt, Europa!).

In het begin opende ik vooral dossiers om technologische innovatieprojecten te financieren in de bijzondere transport- en logistieke sector. Geleidelijk aan ontmoette ik klanten in de sociale sector met exact dezelfde behoeften en even innovatieve ideeën als de grote technologiebedrijven, dus heb ik de koe bij de horens gevat. Technologie voor de technologie alleen dient tot niets en iemand die aan het sociale aspect werkt, heeft bovendien veel meer impact, zeker op het vlak van jobs.

Ik heb een opleiding Europese aangelegenheden gevolgd, maar die was niet echt praktijkgericht. De job zelf heb ik dus op het terrein geleerd. Ik heb gewerkt voor instanties die afhingen van de regio Hauts-de-France en in het begin maakte ik voor hen dossiers op om Europese subsidies aan te vragen. Aangezien die dossiers bijzonder complex zijn, wordt alles veel eenvoudiger zodra je naar het nationale niveau overschakelt.

Vandaag geef ik les aan de universiteit van Rijsel. Ik probeer ervoor te zorgen dat de studenten kunnen oefenen met overheidsfinancieringsdossiers, want toen ik student was, hebben we daar zeer weinig en oppervlakkig aandacht aan besteed.

Bovendien wil ik de ontwikkeling van de werkgelegenheid bevorderen en wil ik kunnen werken in regio’s die enorme behoeften hebben, zoals hier in de streek van Rijsel. Ik werk vandaag voor een klant die sterk aanwezig is op het oude steenkoolbekken, een gebied waar veel werkloosheid is en veel mensen stemmen voor de Franse extreemrechtse partij Rassemblement National. Voor mij is het dus ook een vorm van militantisme. Ik zet me in de streek dagelijks in tegen werkloosheid, maar ook tegen racisme en extremisme. Bovendien heb ik er voeling mee omdat ik afkomstig ben van Amiens in Picardië, een regio die veel weg heeft van die van de Ch’ti!

Ja en nee. Ik oefen dit beroep uit in het netwerk GrandsEnsemble, en zoals de naam doet vermoeden, zijn we daar niet alleen. Soms word ik wel eens gevraagd om diensten te verrichten die minder binnen mijn competenties liggen, zoals de opmaak van dossiers voor privéfinanciering. Voor dat type opdracht moet ik dus met andere mensen samenwerken. In dat geval werken we zowel aan sponsoring als aan subsidies. Als een klant me om een prestatie vraagt terwijl ik met vakantie ben, kan ik bijvoorbeeld ook een beroep doen op een collega bij GrandsEnsemble om de opdracht in mijn plaats aan te nemen. Zo verzekeren we het hele jaar door een opvolging, zoals dat in grote ondernemingen gebeurt.

Wanneer ik met anderen samenwerk, is dat een heus partnerschap. Ik werf niemand aan, omdat ik daar niet de financiële middelen voor heb, maar ik zou eventueel wel met stagiairs kunnen werken. De belangrijkste reden waarom ik niemand aanneem, is dat ik zelf als werknemer altijd een sterk karakter had, en mijn grootste vrees is dat mijn werknemer ook zo zou zijn.

Dat gezegd zijnde, ik werk dan wel alleen, maar boven mij staat nog mijn raad van bestuur die bestaat uit mijn familie, mijn vrouw en mijn kinderen. Zonder hen doe ik niets. Zij zeggen me welke vakantie ik moet nemen, hoeveel tijd ik mag werken, of wanneer ik naar huis moet komen om me met de kinderen bezig te houden …

Ik heb Smart gekozen omdat je samen nu eenmaal sterker staat. In zogenaamde ‘portage salarial’-ondernemingen is er geen achterliggend netwerk, geen wederzijdse hulp, geen coworking, geen gemeenschappelijke keuken … Ik werk dan ook vaak hier, in de lokalen van LaGrappe, behalve als ik mijn klanten opzoek. Hier kan ik immers relaties aanknopen en contacten leggen. Je bent hier niet alleen. Er heerst een soort van collectieve wedijver. Bovendien heb ik als lid gratis toegang tot de lokalen, wat ook een aanzienlijke besparing is.

De drie woorden die ik gekozen heb voor Smart – samenwerkend, sociaal, innovatief – vatten ook goed mijn beroep samen. Ze bepalen de kenmerken van mijn activiteit en de nodige competenties om te slagen. Je doet niets alleen: vandaag worden er veel subsidies toegekend aan collectieve projecten. Het sociale aspect is voor mij een passie geworden. En innovatie helpt ons om vooruitgang te boeken, want originele ideeën liggen ook aan de basis van een financiering.

Nee, ik factureer een vast bedrag voor mijn prestaties. Ik heb geluk dat mijn klanten die voorwaarden altijd aanvaard hebben. Hoewel veel klanten betalen op basis van het feit of een project geslaagd is en het geld dat we voor hen in het laatje brengen, heb ik met zulke klanten nog geen zaken gedaan. Dat moet mettertijd nog veranderen, want vergoedingen die aan je succes gekoppeld worden, liggen uiteraard veel hoger dan een vast bedrag, omdat je een groter risico neemt.

Ik heb Nederlandse collega’s die zo hun brood verdienen. Dat weet ik omdat ik hun businessmodel bestudeerd heb. Ze rekenen niets aan voor hun klanten, of in elk geval slechts een heel laag bedrag, maar incasseren vervolgens astronomische bedragen dankzij geslaagde Europese projecten. In het begin heb je een solide financiële basis nodig.

Helemaal niet. Elk werk verdient een beloning. We leven vandaag in een vrijemarkteconomie die de juiste prijs voorschrijft. Het is niet omdat we in de sociale sector zitten dat we mensen moeten verbieden om hun brood te verdienen.

Prospectie is een belangrijke bezigheid en ik doe al eens een commerciële geste. En hoewel ik geen website heb en dus vooral werk vind dankzij mijn connecties en mond-tot-mondreclame, kan ik toch al bogen op tien jaar werkervaring!